Yalnızlık

-Tek tek gidiyor herkes be abi.
-Farkındayım. Gidenlere engel olamıyorum yada engel olmaya çalışmıyorum. Gitmek isteyen gidiyor. Yapacak bişeyim yok.
-Neden engel olmuyorsun ki? Durdurmayı dene bir kere de.
-Gitmek isteyen birini durdurabilirsin. Beden olarak senin yanında kalır fakat aklı hep gitmededir. Hep gitmek ister. Senin yanındayken acı çekiyormuş gibi hisseder. Huzursuz olur yanında. Bunu bir kere yaptım bir kere engel oldum ve bunlar oldu. Bu şekilde olacağına hiç olmaması hiç yanımda kalmaması gitmesi daha iyi.
-Bu çok anlamsız be abi.
-Anlamı olan birşeyler göster bana. Herşey anlamsız. Herşey saçma.
-Kalsalar ne olur ki? Neden gitmek zorundalar her seferinde?
-Bazen ne yaparsan yap olmuyor. Gitmek yada kalmak onların seçimi.
-Yalnız kalınca ölür mü insan?
-Kafayı yer belki. Belki yalnızlıktan zevk alır ve çevresinde kalanları da terk eder. Yalnızlık her zaman için kötü değildir.
-Emin misin?
-Değilim.

Dedi ve kalktı aynanın karşısından. Kapısını açtı dışarı çıktı. Kaybolmak istiyordu. İstediği olmuştu aslında zaten kaybolmuştu kendi içinde...