Şu an içinde bulunduğum durumu anlatacak en doğru kelime sanırım çaresizlik. Resmen elim kolum bağlı, hiçbir şey yapamıyorum. Çevremde bana yardım edecek kimse yok. Kimsem yok. Eskiden uzakta da olsa bir ışık görebiliyordum fakat artık tamamen karanlık. Renksiz, simsiyah bir tablonun içindeyim sanki ve el yordamıyla yolumu bulmaya çalışıyorum. Sıkıntı ise gidilebilecek hiçbir yol yok.
Su beni dibe doğru çekiyor. Ben çırpındıkça daha da hızlı çekiyor dibe. O yüzden bıraktım artık çırpınmayı. Kurtuluş olmadığının farkına vardım geçte olsa. O suyun dibine batıp, balıklara yem olmak benim kaderim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder