İntihar Mektubu

Selam.
Öncelikle bu lanet bir şaka değil. Ben hala ölüyüm. Her şey yolunda gitmiş ise şayet ölümümün üzerinden tam on gün geçmiş olmalı. "Bu nasıl mümkün olabilir?" diye soruyorsan şayet söyleyeyim. Kargo şirketleri bunu yapıyor. Yani ileri bir tarihe ait kargo gönderebiliryorsun.
Thirteen Reasons Why dizisindeki gibi ses kayıtları hazırlayıp, sana on üç adet olmasa da bir kaç neden anlatabilirdim. Ama çokta kopya olmasın istedim. Özgün bir şey de bulamadığım için ileri tarihli bir mektup yazdım.
Hala o yerde mı çalışıyorsun? Buna pek ihtimal vermiyorum aslında. Artık ölü olduğum için orada kalman gerekmiyor. Eğer hala ordaysan, bara her baktığında beni arıyor musun? Artık kahveni yada limonlu sodanı kendin yapmak zorundasın, üzgünüm. Birazcık rahat bıraksalardı aslında olaylar bu şekilde gelişmezdi. Hala pazar barları gezebilirdik. Tahminim doğruysa bensiz ikinci pazar gününüz bu.
Sana bir sır vereyim mı? Aslında çok korkuyorum ölümden. Tamam hayat belki güzel değil ama sonuçta buda ölüm işte. Karadeliğe atlamak gibi bir şey. Sonunun ne olacağını bilemiyorsun.
Tamam merak ettiğin konuya geleyim. Neden ölümümden on gün sonra gelmesi için sana bir mektup yazdım? Burada büyük bir sır verip sana olan aşkımı itiraf etmeyeceğim. Öyle bir şey yok çünkü. Benim fazla arkadaşım yok biliyorsun. Ben sadece unutulmamak istedim. Ara sıra bu mektubu okuyup beni hatırlamanı ve hayatın ne kadar kısa olduğunu kendine hatırlatmanı istedim. Bundan sonraki hayatını benim yerime de yaşa. Şu an bana kızdığının farkındayım. Zaten o kadar yükün var omuzunda bir de ben çıkıyorum. Özür dilerim ama senden başka bunu isteyebileceğim kimsem yok. Eğer yapamam dersen mektubu yırt at. Hiçbir kırgınlığım olmaz sana inan.
Son kez veda ediyorum sana o zaman. En zor kısmı burası sanırım. Ebediyen hoşçakal. Umarım her zaman mutlu olursun. Yüzündeki gülümseme asla eksik olmasın. Sevgiyle kal...