Elime geçen ilk ve belki de son fırsatta işin içine etmek üzereydim. Durmaksızın yazmam gerekirken kelimeleri bile zar zor birleştiriyordum cümle kurmak için. Türkiye'nin en büyük yapımcılarından biri benden proje beklerken ben yazamıyordum. Tam zamanını bulmuştum yazamamak için. Kenimi o kadar çok zorluyordum ki insanlar benim sayfalarca yazı yazdığımı düşünüyordu. Ama gerçek çok farklıydı. Bir sayfa evet bir sayfayı bile zar zor bitirebilmiştim.
Kafayı yemek üzereydim bilgisayarın başında. Başrolünde olduğum yada öyle zannettiğim hikayeme ilk defa mutlu son şansı gelmişti. Peki ben ne yapıyordum, her zaman ki gibi işler ciddiye binince bok ediyordum. Elime geçen bu son fırsatı resmen kendi salaklığımla geri çeviriyordum. Bana bir mucize lazımdı ve o da kısa bir süre içerisinde geleceğe benzemiyordu.
